Aslı Karataş, "Sen Bu Kadınların Avukatı Mısın?" sloganıyla çıktığı yolda toplumsal cinsiyet eşitsizliğine karşı mücadele veren feminist bir avukat. Cinsiyetsiz ebeveynlik pratikleri ve hukuk tarafından korunan haklarımız/kazanımlarımız hakkında bizimle değerli yazılarını paylaşıyor.
Selen Çağlayık Eloğlu, beden terapileri, bitkibilim ve kadim şifa teknikleriyle gerçekleştirdiği bireysel seanslar, kadın çemberleri ve atölye çalışmalarıyla kadınlarla buluşuyor, rahim şifasını ve bakımını anlatıyor. Anadolu başta olmak üzere kadim coğrafyalarda dile gelen rahim bilgeliğini araştırıyor ve sentezliyor.
Cinsellikten daha derin ve komplike kaç mevzu var hayatta bilmem. Yüzeyde bir yerlerde aslında çok basit. Evet, bir memeli bedeninde yaşıyoruz, hayatta kalıyorsak üremek istiyoruz. Atalarımızın soyunu devam ettirme içgüdüsü ile türümüzü sürdürme güdüsü girift halde, seksi haz veren bir eylem olarak kodlayan beyin cevabımıza dönüşüyor.
Bu yeni yılda ve aslında her yeni günde sağlığımızı elimize, kendimize, sorumluluğumuza almak kendimiz için yapacağımız en yararlı eylem, bedenimize vereceğimiz en güzel hediye.
“Parçalandım ve her bir parçamı ayrı yere bıraktım” diyen şarkıyı uzaklara bakarak birbirimizden habersizce ama aynı duygularla hep bir ağızdan söylediğimize tüm kalbimle inandığım, henüz tanışmadığım ve belki de hiç tanışmayacağım ama aslında çok iyi tanıdığım tüm o kadınlara ve içimdeki Matruşka’ya ithafen!
Esasında ilk yazıyı yazmanın bu kadar endişeyle dolu olacağını kestirememiş ve alıştığım akademik yazma şeklinin dışına çıkıp biraz daha kişisel bir alana geçmenin gözümü bu kadar korkutacağını düşünmemiştim. Bu endişeyi dengelemenin yolunu, benim için senelerce büyük bir endişe ve utanç kaynağı olmuş olan, son zamanlardaysa bunu biraz araladığımı hissettiğim bir konu hakkında yazmakta buldum: Kilolu olmak, kilo vermek ve verememek.
Üniversitenin ilk günü. 2 sene boyunca lise sıralarında, dershane sıralarında, ev masalarında oturmaktan ve envai çeşit abur cubur yemekten 18 yaşında beden kitle indeksi ortalamasının tepelerine tırmanmış, üniversitenin ilk gününde üzerime giyecek pek de şık bir şey uyduramamış, pembe bir eşofman üstü ve siyah bi taytla kendimi amfinin kapısında bulmuştum. Kapı kapalıydı...
Hiçbirimiz daha önce pandemi döneminde ebeveyn olmadık. 500 yılda bir yaşanan pandeminin tam ortasındayız. Rakamla 500, yazıyla beş yüz… Atalarımız belki savaş ve yoksullukla mücadele ettiler, bizim yüzyıla düşen de bu oldu. Demesi kolay ama yaşaması, içinde olması o kadar da kolay değil.
İçinde yaşadığımız, kontrolümüz dışında gelişen politik ve ekonomik gidişat tehdit ediciyken ve yaşanan kayıplar ile bir yanımız donarken hayatı umutla, heyecanla ve huzurla nasıl sürdürebiliriz?
Satürn ve Jüpiter’in Kova’daki kavuşumunun ardından Merkür de Kova burcuna geçiş yaptı. Kova arketipi hakkında düşünürken bu sefer aklıma tek bir kelime geliyor: ‘Başka.’
Yıllarca kendimi herhangi bir topluluğun parçası gibi hissetmeye çalıştım, olmadı. Çocukken komşunun çocukları ile kapı önünde oynamadım, alıp başımı parka gittim. Okuldaki çalışkan veya tembellerden olmadım, camdan bakıp hayal kurmayı tercih ettim. Lisede popüler erkeklerle flört eden havalı kızlarla da yan yana görülmedim.
2020’nin senin için en güzel yanı neydi deseler, tereddütsüz bu bilgilerle yolumun kesişmiş olması diyebilirim. Elimizdeki ve yüzümüzdeki çizgilerin, parmak ve yüz şekillerimizin kişiliğimiz, yaşadıklarımız ve yaşayacaklarımız hakkında ne kadar çok bilgi sakladığını öğrenmek beni hayrete düşürdü.
