Premenstrual sendrom (PMS) belirtileri belirli bir ölçekte şiddetli olarak görüldüğünde ise Premenstrual Disforik Bozukluk (PMDD) söz konusu olabilir. PMDD, dikkat ve tedavi gerektiren ciddi ve kronik bir tıbbi durumdur.
Fonksiyonel Tıp ve Naturapati Uzmanı Dr. Jolene Brighten, hormonları doğal yollarla tekrar dengeye kavuşturmada destekleyici olarak kullanılabilecek bu yöntemi tohum rotasyonu olarak adlandırarak nazik ve etkili bir hormon dengeleme desteği olarak öneriyor.
Karanlık dönemlerin gerekliliğini bilip anlarsak o zaman ihtiyacımız olan çekilme, duraksama ve yenilenme süreçlerimizi yaşayabiliriz. Ancak toplumsal boyutta karanlıkla ilgili genelde negatif koşullanmalarımız var. Karanlık; bilinmeyen ve korkulanla ilişkilendirilmiştir. Ve bize de bilinmeyenden şüphelenme ve korkma duygusu öğretilmiştir.
Kadınlar doğaları gereği değişken varlıklar. Döngülerimiz (adı üstünde 'döngü') de statik hayatlar yaşamadığımızın bir kanıtı aslında. Döngüler hayatımızı statik yerine dinamik bir şekilde yaşamamızı ve döngülerimizin her çeyreğinde farklı ve saklı olan feminen gücümüzün hediyelerini araştırmamızı talep ediyor.
Öncelikle ağrının kaynağını bulmak önemli. Enflamasyon durduk yerde olmuyor, illa ki bağışıklık tepkimizde yaşanan bir aksaklığın sonucu olarak ortaya çıkıyor. Bağışıklık yanıtı (tepkisi) etkin halde olduğunda vücut bazı hastalıklara ve düzensizliklere karşı korunuyorken, etkin olmayan bir bağışıklık yanıtı ise hastalıkların gelişmesine neden olabiliyor.
Cinsellikten daha derin ve komplike kaç mevzu var hayatta bilmem. Yüzeyde bir yerlerde aslında çok basit. Evet, bir memeli bedeninde yaşıyoruz, hayatta kalıyorsak üremek istiyoruz. Atalarımızın soyunu devam ettirme içgüdüsü ile türümüzü sürdürme güdüsü girift halde, seksi haz veren bir eylem olarak kodlayan beyin cevabımıza dönüşüyor.
Bu yeni yılda ve aslında her yeni günde sağlığımızı elimize, kendimize, sorumluluğumuza almak kendimiz için yapacağımız en yararlı eylem, bedenimize vereceğimiz en güzel hediye.
“Parçalandım ve her bir parçamı ayrı yere bıraktım” diyen şarkıyı uzaklara bakarak birbirimizden habersizce ama aynı duygularla hep bir ağızdan söylediğimize tüm kalbimle inandığım, henüz tanışmadığım ve belki de hiç tanışmayacağım ama aslında çok iyi tanıdığım tüm o kadınlara ve içimdeki Matruşka’ya ithafen!
Esasında ilk yazıyı yazmanın bu kadar endişeyle dolu olacağını kestirememiş ve alıştığım akademik yazma şeklinin dışına çıkıp biraz daha kişisel bir alana geçmenin gözümü bu kadar korkutacağını düşünmemiştim. Bu endişeyi dengelemenin yolunu, benim için senelerce büyük bir endişe ve utanç kaynağı olmuş olan, son zamanlardaysa bunu biraz araladığımı hissettiğim bir konu hakkında yazmakta buldum: Kilolu olmak, kilo vermek ve verememek.
Üniversitenin ilk günü. 2 sene boyunca lise sıralarında, dershane sıralarında, ev masalarında oturmaktan ve envai çeşit abur cubur yemekten 18 yaşında beden kitle indeksi ortalamasının tepelerine tırmanmış, üniversitenin ilk gününde üzerime giyecek pek de şık bir şey uyduramamış, pembe bir eşofman üstü ve siyah bi taytla kendimi amfinin kapısında bulmuştum. Kapı kapalıydı...
Hiçbirimiz daha önce pandemi döneminde ebeveyn olmadık. 500 yılda bir yaşanan pandeminin tam ortasındayız. Rakamla 500, yazıyla beş yüz… Atalarımız belki savaş ve yoksullukla mücadele ettiler, bizim yüzyıla düşen de bu oldu. Demesi kolay ama yaşaması, içinde olması o kadar da kolay değil.
İçinde yaşadığımız, kontrolümüz dışında gelişen politik ve ekonomik gidişat tehdit ediciyken ve yaşanan kayıplar ile bir yanımız donarken hayatı umutla, heyecanla ve huzurla nasıl sürdürebiliriz?
